Czy możliwa jest korekta lokalizacji stacji bazowej?
Na rządowych stronach (gov.pl) pojawił się interesujący artykuł traktujący o możliwościach korekty lokalizacji stacji bazowych telefonii komórkowych. Według autora lub autorów artykułu, możliwości zmiany wcześniej ustalonej przez techników operatora lokalizacji są niewielkie lub prawie żadne, co jest argumentowane kwestiami zasięgu, pojemności oraz zależnością od innych stacji w sieci operatora.
Trudno nie odnieść się do tez stawianych przez autorów artykułu napisanego w ramach wartego niemal 10 milionów złotych projektu, współfinansowanego przez UE (poniżej, pełna nazwa projektu i link do informacji o przyznanym dofinansowaniu). Na naszych stronach niejednokrotnie sugerowaliśmy możliwość uniknięcia konfliktu z mieszkańcami poprzez staranniejszy wybór lokalizacji masztu czy wieży lub zmianę już wybranego miejsca.
Nasi czytelnicy, podpisujący umowy najmu nieruchomości pod stacje bazowe lub sąsiedzi takich inwestycji, często zwracają się do nas o pomoc w określeniu stopnia ryzyka w prowadzonych negocjacjach (negocjujący umowy) lub zapytują o możliwość pozbycia się niechcianej inwestycji w pobliżu miejsca zamieszkania (sąsiedzi). Korzystając z naszego wieloletniego doświadczenia, zwykle radzimy zachować ostrożność w negocjacjach w mniejszych miejscowościach czy na przedmieściach dużych miast, gdzie operator ma zwykle duże pole manewru w wyborze lokalizacji sięgające kilkuset i więcej metrów. Podważa to tezę artykułu sugerującego, że zmiana miejsca o kilka do kilkudziesięciu metrów może być trudna do zrealizowania. Współczesny operator dysponuje całą gamą środków technicznych pozwalających na dopasowanie parametrów stacji bazowej dla optymalizacji jej skuteczności. Do takich należą między innymi: dobór typu anten, dobór kierunków anten, ich pochylenia, dobór mocy itd. Wystarczy przyjrzeć się architekturze sieci np. na stronie http://beta.btsearch.pl/. Można zauważyć, że podobne cele biznesowe operatorów realizowane są w różny sposób, przez różne rozmieszczenie stacji bazowych. Dla uzasadnienia takiego podejścia można również poprosić akwizytorów pozyskujących nieruchomości o okazanie przekazanych im zleceń, gdzie określa się tzw. „obszar poszukiwań” a nie konkretny punkt (działkę lub istniejący obiekt). W razie problemów, możemy taki dokument opublikować. Obszar poszukiwań może być większy (np. kilkaset metrów) lub mniejszy (np. kilkadziesiąt metrów). Oznaczać to może , że lokalizacja kilkudziesięciometrowej wieży przy budynku szkoły nie jest tą jedyną a kryterium jej wyboru jest niska stawka czynszu lub brak zainteresowania prywatnych właścicieli działek. Nie powinno być również tajemnicą, że koncerny telekomunikacyjne dążą do osiągnięcia celów biznesowych możliwie najniższym kosztem, stąd tak częste konflikty z lokalnymi społecznościami w sytuacji, gdy ten sam cel mógłby być osiągnięty przez np. dwie niższe wieże lub przejście przez, tak mocno unikaną procedurę uzyskania decyzji środowiskowej. Zresztą, artykuł nie wspomina*, że inwestycje realizowane przez operatorów są kwalifikowane przez nich samych jako nie wymagające tej decyzji (można zgadywać, że dotyczy to ponad 95% ogółu stacji bazowych zbudowanych i rozbudowywanych w ostatnich latach). Dlaczego? Dlatego, że decyzja środowiskowa wymaga szerszych konsultacji społecznych a te nie są lubiane zarówno przez operatora jak i urzędy. Lokalizacja stacji jest zresztą często determinowana możliwością uniknięcia pełnej procedury środowiskowej (czyt. konieczności występowania o decyzję środowiskową).
Innym dobrym przykładem na spory margines przy wyborze lokalizacji jest projekt uwspólnienia sieci zrealizowany kilka lat temu przez Orange i T-mobile, w wyniku którego wybrano kompromisowe lokalizacje a kryterium wyboru były najczęściej kwestie ekonomii (koszt eksploatacji wieży, jej nośność czy wysokość). Podobny projekt dla Plusa i Play będzie za chwilę realizowany przez hiszpański Cellnex. W efekcie projektu Play „wejdzie” na wieżę Plusa oddaloną o kilkaset metrów i odwrotnie. Bez większej szkody dla zasięgu i pojemności sieci.
Inaczej ma się sytuacja w ścisłych centrach dużych miast ale też mniejszych miejscowości. Z uwagi na wysoką gęstość sieci, duży wolumen obsługiwanego ruchu, możliwości operatora w przesuwaniu lokalizacji są mniejsze ale też nie ograniczone wzmiankowanymi „kilkoma” lub „kilkunastoma” metrami. Doświadczają tego nasi czytelnicy, którzy są odwiedzani przez akwizytora a później widzą stację bazową na sąsiednim budynku lub na sąsiedniej ulicy.
W działalności operatorów, tematyka planowania radiowego sieci ściśle i ciągle przeplata się z kwestiami kosztów budowy i eksploatacji sieci. Wybór lokalizacji to zwykle kompromis między tymi dwoma czynnikami. Często jednak przeważa aspekt prostego rachunku ekonomicznego.
Artykuł na stronach rządu wspomina o częstotliwościach, z których korzystają operatorzy, jako tzw. dobrze rzadkim. Tak, tylko rzadkość dobra polega głównie na tym, że koncesje są wydawane niezbyt często (czyli rzadko), na długie 15 letnie okresy i za kosmiczne pieniądze (rzadkie do pozyskania od udziałowców i kredytodawców). Ta „rzadkość” nie ma dużego wpływu na sposób wyboru lokalizacji, zwłaszcza przy dzisiejszych technologiach.
Wisienką na torcie jest natomiast kryptoreklama jednego z płatnych, amerykańskich serwisów streamingowych:
Za artykułem:
„Kolejnym etapem jest wymiarowanie sieci ze względu na jej zakładaną pojemność (pamiętacie? Pojemność, czyli zdolność jednoczesnego obsłużenia wielu połączeń, np. mama rozmawia z koleżanką przez telefon, ty oglądasz Netfliksa, a inny członek rodziny ma w tym czasie zajęcia on-line z polskiego).”
Czy firma Netflix jest partnerem (sponsorem) projektu czy beneficjentem unijnych funduszy?
Być może autor, używając terminu „Netfliks” (pisownia oryginalna) kierował się logiką, które przez lata pozwalała nazywać „adidasami” produkty różnych firm, konkurencyjnych do tych, niemieckiej firmy. Raczej wątpimy w błąd w czasach, kiedy taka „wrzutka” jest warta konkretne, duże, pieniądze (przykład: „i czasopisma”).
Drążąc dalej temat nieszczęsnego serwisu streamingowego, niech mama rozmawia z koleżanką przez telefon komórkowy, kiedy ja i inny członek rodziny korzystamy ze światłowodu. Tu również rząd ma wiele do powiedzenia realizując za duże unijne pieniądze projekty ich budowy (POPC).
Uff…. czas na wnioski….
Artykuł w zamyśle ma służyć pomocą samorządowcom mającym niełatwe zadanie wyjaśniania mieszkańcom powodów lokalizacji wież i masztów w miejscach trudnych do zaakceptowania ze względów zdrowotnych, wpływu na spadek wartości nieruchomości czy wreszcie estetykę przestrzeni. Niestety, temat został przedstawiony w sposób sugerujący rację, nieomylność i dbałość o zapewnienie dostępu do usługi, tylko jednej ze stron.
W naszych artykułach staramy się opisać w sposób jak najbardziej przystępny sposoby na uzyskanie najkorzystniejszych warunków dla tysięcy wynajmujących swoje nieruchomości branży telekomunikacyjnej. Sugerujemy również sposoby dla zachowania naszego otoczenia takim, aby nasz wzrok nie był drażniony setkami źle posadowionych i jeszcze gorzej zaprojektowanych masztów antenowych. Aby uniknąć konfliktów, które wykazują tylko bezsilność społeczności lokalnych w sporach z koncernami telekomunikacyjnymi.
* gwoli sprawiedliwości: poprzedni artykuł tego cyklu wspomina o tym, jednak z niepełną listą argumentów dotyczących przyczyn unikania decyzji środowiskowej
Źrodła:
Polecamy również nasze wcześniejsze artykuły, gdzie odnosimy się do kwestii związanych z wyborem miejsc pod stacje bazowe:
http://www.uptrend.com.pl/wysokosc-czynszu-czyli-jak-szacowac-i-oceniac-ryzyko
http://www.uptrend.com.pl/stacje-bazowe-promieniowanie-elektromagnetyczne-pem
oraz jeden z ostatnich przykładów lokalnego konfliktu:
http://www.uptrend.com.pl/sztutowo-o-co-tam-chodzi